Moonrise over lake Malawi

Het is winter in Malawi. Dat betekent dat het overdag nog steeds Afrikaans warm is (30-40 graden), maar dat het ‘s nachts onaangenaam afkoelt tot een graadje of 10. Vandaar dat ik op de tweedehands kledingmarkt in Mzuzu een spijkerbroek (met bijpassende Obama-riem) en een fleecevest moet aanschaffen, om mijn toch al zware backpack nog iets meer te verzwaren. Ik ben dan ook erg jaloers op de backpackers die rond kunnen komen met 13 kilo en dan ook nog een tent, matje en slaapzak bij zich hebben.

Ik begin mijn Malawi-avontuur in in de mzoozoozoo, de eerste maar zeker niet de laatste plek waar de eigenaar en de medewerkers compleet gestoord zijn en het normaal vinden om de dag te beginnen met Schotse whiskey en de Rolling Stones. In de zoo hoor ik over een magische plek, the mushroomfarm in Livingstonia. De Bradt guide zegt dat de eigenaar van klimmen en abseilen houdt en ik besluit gelijk dat ik hem aardig vind. De enige manier om er te komen is een vervaarlijke hobbelweg 10 km recht omhoog, maar na een uurtje onderaan de berg wachten verschijnt er een pick-up truck met een sportieve Australier, Mick. De eigenaar van de mushroomfarm. Hij wil me wel een lift geven, maar moet eerst nog even langs het strand. Geen punt. Ook heeft hij een kater en moet ik hem helpen die weg te drinken met bier. Geen punt. 3 bier en een rum-cola later lig ik aangeschoten in het helderblauwe water. Een paar minuten later biedt Mick me een baan aan in de mushroomfarm, een aanwijzing dat hij mij ook gelijk aardig vindt. Hij heeft het te druk met het runnen van zijn farm om zich nog bezig te houden met klimmen of abseilen en vraagt dus aan iedereen of ze bij hem willen werken. Het aanbod klinkt erg verleidelijk, vooral nadat ik het spectaculaire uitzicht zie, maar ik besluit dat ik eerst Malawi wil ontdekken. Mick wil ook dat ik minstens 2 maanden blijf en zo veel tijd heb ik helaas niet meer. Klimmen en abseilen zit er dus ook niet in en na een geweldig mooie trek naar Livingstonia vertrek ik weer van deze magische plek om naar Nkhata bay te gaan. Daar slaap ik in mijn eigen huisje op palen boven het meer en is er iedere avond gezelligheid in de bar met de rastistutes. (Rastitutes zijn rastafarijongens met namen als Lemon Squeeze, Cheese on toast en Happy Coconut die hun brood verdienen met het maken van houten beelden en andere crafts en, waar het eigenlijk op neerkomt, het versieren van blanke meisjes.) Helaas ben ik niet als de meeste toeristen hier die hun dagen kunnen vullen met aan het meer liggen, boekjes lezen en ‘s avonds bier drinken. Ik kan niet stilzitten en haal Jamie over om met mij en de jongens van Monkey Business 2 dagen te gaan kayakken. We slapen in tentjes op het strand, spelen met de kindjes en drinken gin&tonics bij het kampvuur terwijl de volle maan opkomt uit de bergen van Tanzania. Ik besluit dat ik hierna alles wat ik wilde doen en zien in Nkhata bay gedaan en gezien heb (na het snorkelen vind ik dat het duiken hier het duiken op Zanzibar nooit zal overtreffen) en ik vertrek.

Slechte beslissing. Het is laagseizoen en op deze plekken in het noorden na, zijn in het midden en zuiden van Malawi nauwelijks toeristen. Hoe zeer ik hou van het alleen zijn (een vereiste als je alleen reist door Afrika), na 5 dagen ben ik het meestal zat en ook nu. Nkhotakota en Cape Maclear doen het niet voor mij, de enige fijne plek in Liwonde National Park is dicht en na een paar dramatische dagen besluit ik te doen wat ik in Tanzania ook deed toen deze situatie zich voordeed: me aansluiten bij andere Nederlandse medisch studenten. Eri Jo en Arthur in Blantyre vangen me op en nemen me mee naar de legendarische (zie Mascha en Marleen’s blog) Blue Elephant en na nog een paar mgt’s (malawian gin & tonic, nog zoiets legendarisch) zie ik het allemaal weer zitten. De volgende dag vertrek ik naar Zomba om met Mascha’s nicht Katherine en nog een zestal andere AMC-studenten het plateau te beklimmen. Het is weer erg koud, maar heel fijn om weer even Nederlands te kunnen praten met mensen die ongeveer dezelfde achtergrond als ik hebben. Een goed weekend, op de dronken man na die probeert mijn portemonnee uit mijn zak te stelen. Gelukkig komt er als je hard schreeuwt gelijk een groep mannen op je af rennen die jou redden, helaas staat er hier een vreselijke straf op stelen en komt de dief er nog goed vanaf met een paar rake klappen.

Ik besluit dat ik het zuiden nu wel heb gezien en herinner me de belofte van Mick dat als ik terug zou komen, hij met me zou gaan klimmen en abseilen. Tanja en Paul, twee geweldige hippies, werken nu in de farm en hij heeft tijd. Ik neem de executive coach-bus van Blantyre naar Lilongwe, een zeer welkome afwisseling na minibusjes waar makkelijk 25 mensen inpassen (baby’s, emmers met vis, kippen en tv’s niet meegerekend), pick-up trucks waar makkelijk 50 mensen inpassen (5 ton kool en meel niet meegerekend) en grote bussen waar makkelijk 100 mensen inpassen (baby’s, kinderen, zakken rijst en meel, tv’s, kippen en bagage uiteraard niet meegerekend). Na nog een nacht in de caravan van de bitterkoude mzoozoozoo zit ik dus weer op 1000 m hoogte met uitzicht over heel Malawi. Het abseilen en klimmen is fantastisch, evenals de wandeling naar het Chombeplateau. Elfrida, Mick’s kok, wordt onverwachts ziek en Tanja en Paul nemen een korte vakantie dus Mick heeft hulp nodig. In ruil voor gratis eten en verblijf heb ik dus toch nog een baantje kunnen bemachtigen als kok/barmeisje. Een epische zaterdagnacht met mgt’s, baileys, amarula, 3 amerikanen en een mick die zijn achternaam (Wild) eer aandoet volgt en ik heb een nieuwe vriendin gemaakt, Jess. Zij is 24 en is al een jaar bezig met haar wereldreis over land van Japan naar Zuid-Afrika. Ik ben zeer kieskeurig als het om reisgenoten gaat (zij is letterlijk de eerste in 3,5 maand), maar we hebben een geweldige klik. Elfrida is weer beter, ik neem met tranen in mijn ogen en pijn in mijn hart afscheid van Mick en de mushroomfarm, en Jess en ik kunnen samen nog een paar dagen naar Nkhata bay voordat ik (helaas wel weer alleen, Jess gaat naar Zuid Afrika) vertrek naar de Victoria watervallen in Zambia. Tionana Malawi.